De inverse-variantiemethode wordt zo genoemd omdat het gewicht dat aan elke studie wordt toegekend, wordt gekozen als het omgekeerde van de variantie van de effectschatting (d.w.z. 1 over het kwadraat van de standaardfout). Aan grotere studies, die kleinere standaardfouten hebben, wordt dus meer gewicht toegekend dan aan kleinere studies, die grotere standaardfouten hebben. Deze keuze van weging minimaliseert de onnauwkeurigheid (onzekerheid) van de gepoolde effectschatting.

Deze systematische review en meta-analyse toont aan dat op e-health gebaseerde cognitieve gedragstherapie de ernst van depressieve klachten en angstklachten vermindert bij volwassenen met een diagnose van depressie. Deze resultaten moeten echter voorzichtig geïnterpreteerd worden in het licht van enkele belangrijke tekortkomingen zoals een hoog risico van performance en detectiebias van de geïncludeerde studies, alsook een hoge mate van klinische en statistische heterogeniteit. Bovendien is het niet duidelijk in hoeverre de resultaten extrapoleerbaar zijn naar patiënten in de Belgische eerste lijn. Verder gericht onderzoek met resultaten op lange termijn is noodzakelijk.

Deze systematische review en meta-analyse van RCT’s met een matig tot hoog risico van bias toont aan dat een verhoogde eiwitinname leidt tot een toename van de appendiculaire vetvrije massa en handknijpkracht bij oudere volwassenen die ook aan weerstandstraining doen, meer specifiek in een kleine groep met ‘fragiele, sarcopene of sarcopeen obese ouderen’. Het gaat echter om een relatief kleine effectgrootte waarvan de klinische relevantie onduidelijk is.